matura 1967, zm. 15 maja 2015 roku, lekarz chirurg, autorka i animatorka tekstów w pierwszym kabarecie „Kiełbie we łbie”.

Oto jeden z jej tekstów:

Popatrz, jak chodzą korytarzem,
popatrz, to właśnie są uczniowie.
Szkolnych zdarzeń sfrustrowani bohaterowie,
co światopogląd noszą w kieszeni,
światopogląd, jak lekcje zadany.
Oceniani i wyceniani,
na stopnie już poprzeliczani.
Bohaterowie są zmęczeni.
Niniejszym składam, więc zapotrzebowanie…
Na trochę wiatru do tej budy, żeby przestała być ohydna,
Na trochę słońca dla tych ludzi, którym obrzydła już obrzydła,
bo korytarze są za wąskie, bo już formułki są za ciasne
na trochę wiatru, trochę słońca, żeby rozszerzyć i rozjaśnić.
Mówisz, że chodzą obojętni, mówisz, że chodzą roześmiani,
lecz śmiechem złym, co nie jest znakiem radości
i snują się napiętnowani
i naznaczeni nudą szkolną
nie uśmiechnięci, lecz skrzywieni grymasem złości utajonej,
bo wszak wybuchnąć jej nie wolno.
To dla nich proszę o słońce, żeby rozszerzyć i rozjaśnić
te korytarze już za wąskie i te formułki już za ciasne
O trochę wiatru do tej budy, żeby przestała być ohydna,
Na trochę ciepła dla tych ludzi, którym obrzydła już obrzydła.
I dla tych także, co daremnie
chcą zrobić ludzi z ciebie, ze mnie, systemem złym.
Dla pedagogów, którzy patrzą,
jak im się zmienia i rozmienia
ich wielka misja wychowawcza
na zebrania, gadania i programy,
na stopnie i łopatologię, na użeranie się z uczniami.
I co się bujać, że później to docenią.
Dlatego proszę o słońce. O trochę słońca do tych murów
do ciasnych ławek, czarnych tablic,
do rekwizytów tych, wśród których
jedni i drudzy tragikomedię swoją grają
O trochę słońca dla tych ludzi zmęczonych sobą nawzajem

 

Ostatnia aktualizacja: 2023-11-03

Jeśli uważasz, że powyższe informacje nie są kompletne lub są nie do końca zgodne z prawdą daj nam znać, najlepiej mailem na niebanalni@koper.org.pl.
Jeśli nie wyrażasz zgody na publikację swoich danych lub wizerunku poinformuj nas najlepiej mailem na niebanalni@koper.org.pl.

powrót