matura 1926, ur. 27 lutego 1909 w Ślądkowicach, zm. 1 sierpnia 1983 w Warszawie, prawnik, specjalista w dziedzinie prawa ubezpieczeniowego. W 1931 uzyskał Certificat d’Assiduité Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze. Rok później otrzymał przyznawany przez Sorbonę Certificat de Droit Français.

W 1939 r. przedstawił przygotowaną pod kierunkiem prof. Ignacego Koschembahr-Łyskowskiego pracę doktorską pt. Vis maior i casus fortuitus w klasycznym prawie rzymskim prywatnym. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, po 19 września 1939 przebywał na Węgrzech, gdzie dostał się do niewoli. Został uwięziony w obozie internowania oficerów w Jelszawie, w 1941 udało mu się wyjść na wolność i zamieszkał w Budapeszcie.

Do kraju powrócił w maju 1947. Wykładał w Wyższej Szkole Prawniczej im. Teodora Duracza w Warszawie, rok później równolegle rozpoczął trwającą dwa lata pracę w Szkole Planowania i Statystyki. Należał do grona współorganizatorów powstałej w 1958 Katedry Prawa Rzymskiego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, przez cztery lata kierował tą Katedrą oraz wykładał prawo rzymskie.

Zainicjował powstanie Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Ubezpieczeniowego, które było agendą Polskiej Akademii Nauk, od 1961 był jej przewodniczącym. W latach 1961-1968 pełnił funkcję kierownika Zakładu Prawa Ubezpieczeniowego w Katedrze Prawa Cywilnego, później stanął na czele Zakładu Prawa Cywilnego.

Ostatnia aktualizacja: 2023-10-22

Jeśli uważasz, że powyższe informacje nie są kompletne lub są nie do końca zgodne z prawdą daj nam znać, najlepiej mailem na niebanalni@koper.org.pl.
Jeśli nie wyrażasz zgody na publikację swoich danych lub wizerunku poinformuj nas najlepiej mailem na niebanalni@koper.org.pl.

powrót